Metoda TOMATISA jest techniką dźwiękowej stymulacji sensorycznej. Dźwięk jest przekazywany poprzez przewodnictwo kostne (przy pomocy wibracji wywieranej w górnej części czaszki) oraz przez przewodnictwo powietrzne (przechodząc przez kanał uszny).

W przypadku Metody Tomatisa dźwięk został uprzednio obrobiony laboratoryjnie w celu wywołania tzw. EFEKTU TOMATISA, by pobudzić ucho wewnętrzne (zarówno na płaszczyźnie słuchowej, jak i motorycznej). Dźwięk przechodząc pierwotnie przez błonę bębenkową, a następnie poprzez przewodnictwo kostne, powoduje odruchową reakcję napinania i rozluźniania dwóch mięśni: mięśnia strzemiączka i mięśnia młoteczkowego. Efekt ten zostaje uzyskany poprzez podwójny mechanizm kontrastu percepcji dźwięku (podwójne różnicowanie brzmienia i siły) mający "zaskoczyć" ucho.

Na skutek wibracji spowodowanej dźwiękiem, mięśnie te pobudzają ślimak i przedsionek. Ślimak i przedsionek pokryte są mikrokomórkami zwanymi komórkami rzęsowatymi, których zadaniem jest transformacja wibracji w bodziec elektryczny. Stymulacja ta będzie zasilała szeroką sieć nerwową zwaną tworem siatkowatym, który kontroluje całokształt poziomu aktywności mózgowej. Inaczej mówiąc, zarówno ślimak, jak i przedsionek dynamizują mózg. Ucho wewnętrzne pełni funkcję "doładowania korowego".

Ponadto przedsionek informuje mózg o najdrobniejszym ruchu ciała oddziałując tym samym na rytm i równowagę. Spójność przekazywanej informacji jest tu niesłychanie ważna. Ucho musi być skutecznie stymulowane. Metoda Tomatisa stymuluje mózg i wspomaga analizę informacji dźwiękowej.

Zastosowanie Metody Tomatisa:

• problemy w uczeniu się i zakłócenia językowe
• zakłócenia uwagi
• zaburzenia emocjonalne
• problemy w komunikacji
• zaburzenia psychomotoryczne
• całościowe zaburzenia rozwoju
• poprawa jakości głosu i muzykalności
• przygotowanie do porodu
• terapia autyzmu
• terapia centralnych zaburzeń przetwarzania słuchowego

wykonanie: Pixelirium.pl